Als een man vraagt of je verliefd op hem bent en je bent het dan zeg je ja. Waarom zou je eromheen draaien en helemaal je gevoel niet uiten. Dat trekt alleen maar bindingsangst types aan. Niet als eerste je gevoelens vertellen snap ik en met een man die geen bindingsangst heeft zal dat ook niet nodig zijn, die zal zelf wel als eerste iets zeggen. Als hij dat niet doet dan is het beste dat je kunt doen aan hem op een gegeven moment vragen “wat voel jij eigenlijk voor mij”. Als hij dan niet een duidelijk antwoord heeft dan weet je genoeg. Maar normaal gesproken zou je dat niet hoeven te vragen en gaat alles gewoon vanzelf. Toen ik dat moeilijke gedoe van bepaalde mannen echt spuugzat was, trok ik pas een normale relatie aan en ben nog steeds helemaal gelukkig. Had dit nooit verwacht want ik had altijd twijfelaars, dan weer wel dan weer niet, en ik dacht kom ik daar ooit vanaf. Dit heeft een behoorlijke inslag gedaan op mijn (zelf)vertrouwen met en in mannen en ik voel de onzekerheid soms nog in mij in mijn huidige relatie. Komt niet door hem hoor, hij doet alles goed. Zodra ik die onzekerheid voel (bijv als we naar mijn ouders gaan en hij gaat even op een andere stoel zitten en niet naast mij) ga ik naar dat gevoel toe, ipv hem te vragen waarom ga je nou daar zitten. En ik wacht af wat er gebeurt. En na een kwartiertje komt hij gezellig bij me zitten en slaat een arm om me heen en weet ik weer dat mijn onzekerheid totaal onnodig was en ben ik blij dat ik niet heb gezegd waarom ga je nou daar zitten. Ik had in het verleden een jaar contact met weer eens een man die onduidelijk en vaag was. Een jaar lang belde hij me, af en toe spraken we af maar ook soms zei hij de afspraak af. Maar hij liet me ook niet los. Ik wist totaal niet wat hij nou wilde. Ik ging ermee door zonder hem dat te vragen, van wat wil je nou van mij. Na een jaar (veelste laat) kapte ik het af, ik zei dat ik geen contact meer wilde, toen was hij boos, ik zei hem ook waarom en hij zei boos “ach prinsesje!”. Had ik hem nou maar eerder gevraagd (niet meteen natuurlijk) “wat voel jij voor me” dan had ik niet zoveel tijd verspild. Maar eigenlijk, als een man meerdere malen een afspraak afzegt weet je al genoeg en zou je alarmbellen moeten horen en hem uit je leven laten vertrekken en zeggen je bent niet de juiste man voor mij. En dan is het niet nodig om te vragen wat voel je nou voor mij. Maar als je twijfelt wat hij nou voelt en ook niet durft af te kappen omdat je gewoonweg niet ziet dat als een man steeds zo twijfelig doet, dan kun je het beste wél vragen wat zijn intenties zijn met jou. En dan zal hij met de billen bloot moeten. Maar wat je dan zult horen zul je niet leuk vinden. Want hij zal dan aangeven dat hij “gewoon een leuke tijd wil” (dit zei een man ooit tegen mij toen ik het vroeg) of “nou, ik ben nog zo in een strijd met mijn ex dat ik nog niet op een relatie zit te wachten” (ook iets dat een man in het verleden tegen me zei toen ik het vroeg. Als je echt duidelijkheid wil, vraag het op de man af. Daar ben ik écht voor. En reageert hij niet zoals je had gehoopt, kap het dan rigoreus af. Alleen zo kom je ook van je eigen bindings/verlatingsangst af.
↧
